In 2022 reisde ik vier hele maanden door Midden-Amerika. Vrij voelde ik me. Sterk, dat ook. Ik ging namelijk vrij onverwachts alleen, wat zorgde voor een boost aan zelfvertrouwen. In dit artikel vertel ik wat de hoogtepunten waren van mijn reis door Midden-Amerika.
Retreat in Costa Rica
De eerste bestemming van mijn reis door Midden-Amerika was Costa Rica. Een land waar ik precies tien jaar geleden voor een paar maanden heb gewoond. Ondanks dat ik het spannend vond om alleen op reis te gaan, voelde ik mij gelijk vertrouwd bij aankomst in Costa Rica. Ik ging niet zomaar terug, maar voor een doel, namelijk het bijwonen van een retreat. Het retreat was zwaar, maar vooral heel bijzonder. Dit retreat was daardoor gelijk één van de hoogtepunten van mijn reis die nog maar net gestart was.
Twee weken in Santa Teresa, Costa Rica
Na mijn retreat, vertrok ik naar Santa Teresa, een populair surfdorp aan de Pacifische kust van Costa Rica. Ik was van plan om hier een hele maand te blijven. Uiteindelijk werden dat twee weken, omdat ik besloot om Costa Rica in te ruilen voor buurland Nicaragua. Santa Teresa vond ik erg leuk. Vooral vanwege de hoeveelheid activiteiten en gezellige mensen.
Ik verbleef ik verschillende hostels in Santa Teresa en had een abonnement op onbeperkte yogalessen van Believe Surf & Yoga. In de vroege ochtend stond ik op voor yoga en ging ik ook vaak nog aan het einde van de dag naar een les. Overdag werkte ik aan artikelen in een koffietentje en genoot ik van de zon, het strand en de prachtige zonsondergang die daar te bezichtigen was. Een van de hoogtepunten van de twee weken in Santa Teresa was de jungle rave party, waar ik met een groepje heen ging en wat echt heel erg leuk was.
Tree house party in Nicaragua
Een van de eerste dingen die ik in Nicaragua meemaakte, was de tree house party vlakbij de stad Granada. Ik vond Granada sowieso een topstad, maar de tree house party heeft mijn tijd daar al helemaal onvergetelijk gemaakt. Ben je ooit in of vlakbij Granada en houd je van een feestje? Sla dan zeker niet dit feestje, die elke vrijdag plaatsvindt, over. Je zal je ogen uitkijken!
Een week op Little Corn Island, Nicaragua
Na Granada, besloot ik om met een clubje nieuwe vrienden naar de Corn Islands te vliegen. In een piepklein propellervliegtuigje, welteverstaan. Doodsbang was ik, toen ik daar op het vliegveld van de hoofdstad Managua achter kwam. Er was voor tien man plek in het vliegtuig(je) en precies dat stelde mij niet bepaald gerust. Gelukkig was het een rustige vlucht die letterlijk voorbij vloog en waarvoor ik me dus voor niks zorgen had gemaakt. De boottocht van Big Corn Island naar Little Corn Island, vond ik uiteindelijk een stuk enger.
Toch had ik het allemaal niet willen missen, want de week die ik uiteindelijk op Little Corn Island doorbracht, was erg bijzonder. Je gaat echt terug in de tijd aangezien de tijd daar heel duidelijk heeft stil gestaan. Maar dan zit je wel op een piepklein eiland in the middle of nowhere van het Caribisch gebied. Geen massatoerisme en geen hotelketens die de grond uit zijn gestampt.
Om een goed beeld te schetsen: je liep binnen een half uur van de ene kant naar de andere kant van het eiland en er waren welgeteld vijf restaurantjes. Verder waren er geen supermarkten of iets dergelijks, dus als je voor jezelf wilde koken, moest je al boodschappen hebben gedaan op het vasteland van Nicaragua en dat mee hebben genomen. Op Big Corn Island waren overigens wel een paar supermarktjes, maar daar was niet veel te verkrijgen. Een paar vrienden van mij vlogen dan ook met een grote supermarkt tas tussen hun benen naar het eiland. Dat vond ik persoonlijk net iets teveel van het goede. Ik at daardoor vooral bij de restaurantjes en kocht op de eilanden veel lokaal fruit.
Sandboarden in Nicaragua
Na een week gechillt te hebben op de Corn eilanden, was het tijd voor mijn stedentrip naar León. In de omgeving van León liggen een aantal vulkanen waar veel tours naar worden georganiseerd. Ik besloot dat ik sowieso wilde sandboarden in Nicaragua, van de vulkaan Cerro Negro. Dat is een populaire activiteit die veel mensen, die door Nicaragua reizen, doen.
Met een open truck werd de groep waarmee ik ging sandboarden opgehaald en onderaan de vulkaan afgezet. Daar werd ons een houten plank en een pak aangereikt en toen kon de tocht omhoog beginnen. We maakten de hike naar de top en gleden daarna met een vaart op onze houten plank naar beneden. Het was een hele leuke ervaring!
Tweedaagse vulkaan hike in Nicaragua
Na het sandboarden was de dag nog niet voorbij. Althans, voor de meesten wel, maar voor mij en twee mannelijke vrienden niet. Wij besloten namelijk om ons voort te zetten naar de vulkaan: El Hoyo. We hadden namelijk nóg een tour geboekt – een tweedaagse hike. Met overnachting bovenop de vulkaan. Ik kan je eerlijk vertellen dat ik enorm op zag tegen de hike naar boven. Uiteindelijk was dat meer dan terecht (vind ik), want sommige stukken waren echt de hel. Het was boven de veertig graden, er was geen schaduwplek te bekennen (duh, je loopt op een vulkaan) en we liepen met een rugtas die meer dan vijftien kilo woog. We moesten namelijk acht liter aan water per persoon meenemen én al onze kampeerspullen.
Eenmaal boven gekomen, de prachtige zonsondergang te hebben bewonderd en zelf ons kampvuur en eten te hebben bereid, kwam ik tot het besef hoe tof dit eigenlijk was. Ik stond in Nicaragua, waar ik helemaal alleen heen ben gereisd, bovenop een vulkaan die ik met geen bloed, maar wel zweet en tranen op ben gelopen. Ik voelde me trots dat ik had doorgezet en dankbaar voor de mooie ervaring. De nacht in de tent was kort, want we werden vlak voor vijven gewekt voor de zonsopgang. Waarna we weer een kampvuur maakten, ons ontbijt nuttigden en daarna begonnen aan de route terug naar beneden.
Boot dag in Mexico-Stad
Het hostel in Mexico-Stad waar ik verbleef, organiseerde verschillende uitjes en één daarvan was een boot dag in Xochimilco. In Xochimilco ligt een vaarroute, waar je een boot kunt huren. Ook is er een drijvende markt is waar je handgemaakte items en heerlijk Mexicaans eten kunt kopen. Ik kon me er geen voorstelling bij maken, maar och, wat was het leuk. Het leek wel koningsdag in Amsterdam, zo druk was het op het water. Boten met speakers en dansende en tequilla drinkende mensen. Voornamelijk veel Mexicaanse families, wat ik grappig vond om te zien.
Baby schildpad vrijlaten in Puerto Escondido, Mexico
Na Mexico-Stad, vloog ik naar Puerto Escondido. In Puerto Escondido is een vrijwilligersorganisatie waar je elke dag op een bepaald tijdstip heen kunt om een baby schildpad vrij te laten in zee. Ik ging met twee Engelse vrienden en het was één van mijn mooiste ervaringen van mijn weken in Puerto Escondido. We kregen uitleg over de organisatie en hoe ze te werk gaan. Hoe ze de schildpadeieren redden en verzorgen, totdat ze uitkomen en de schildpadden klaar zijn om vrijgelaten te worden. We kregen ieder een schildpad in een halve kokosnoot als bakje. We mochten het schildpadje een eigen naam geven, om ze vervolgens zo snel mogelijk vrij te laten. Het is namelijk niet de bedoeling om er een hele reeks foto’s en filmpjes mee te maken. Daarnaast is het ten strengste verboden om het schildpadje aan te raken voordat het de zee in gaat.
Ik noemde mijn schildpadje Louis en moedigde hem aan zodra ik hem op het zand vrijliet en hij zelf de ruige zee in moest afleggen. Het was te schattig en lief en ik hoop dat Louis het nog steeds goed maakt, in die grote oceaan.
Een dag op een catamaran in Bacalar, Mexico
Mijn laatste stop in Mexico was Bacalar, een dorp aan een paradijselijk meer met azuurblauw water. Uiteindelijk ben ik hier langer dan twee weken gebleven en dat was niet zonder reden. Ik vond Bacalar namelijk ontzettend fijn! Ten eerste doordat ik me al gelijk thuis voelde in het hostel in Bacalar. Het hostel organiseerde tal van activiteiten en ik raakte bevriend met de begeleiders en de vrijwilligers. Ik bleef daardoor maar steeds nachten bijboeken.
Bacalar is rustig, maar heeft een aantal leuke hostels, barretjes, restaurants en natuurlijk het grote meer waar je heerlijk in kunt zwemmen. Ook varen er veel boten en kan je zelf gemakkelijk een boottocht maken. Ik ging met een groepje vanuit het hostel, dat direct aan het meer lag, op een catamaran en dat was zo leuk!
Dit waren de hoogtepunten van mijn reis door Midden-Amerika. Ben jij al eens in Midden-Amerika geweest? Zo ja, wat waren jouw hoogtepunten?
Heidi says
Wat prachtige foto’s heb je genomen.
Vooral met de schildpad is dan toch een van mijn favorieten.