Thursday Talk – Ik testte positief op het coronavirus in Spanje

Deze Thursday Talk wilde ik eigenlijk vorige week al publiceren, maar toen lag ik met hoge koorts in bed en kon ik nauwelijks naar mijn beeldscherm kijken – laat staan een artikel typen. Toch wil ik nog even delen hoe de laatste dagen van januari er voor mij uitzagen. Ik testte namelijk positief op het coronavirus in Spanje en vertel je er meer over in dit artikel.

Woensdag 20 januari

Aan het begin van de middag op woensdag 20 januari fietste ik vrolijk door het zonnige Valencia. Onderweg naar een Japans restaurant om daar vervolgens met drie vriendinnen te lunchen. Ik had al een lange tijd niet meer buiten de deur gegeten, dus ik keek er enorm naar uit. Ik wist dat het zitten in een restaurant nu niet het allerbeste idee was, maar tegen de uitnodiging om sushi te gaan eten met vriendinnen, kon ik geen nee zeggen.

We gingen niet zonder reden buiten de deur lunchen – nee, het was de laatste dag dat alle restaurants en bars in Valencia open waren. En daar moesten we dus nog een laatste keer goed gebruik van maken. Zo gezegd, zo gedaan. Onze reservering, die zeker nodig was op deze laatste dag dat alle restaurants en bars open waren, stond. Eenmaal aangekomen en mijn fiets op slot te hebben gezet, zag ik dat er een flinke rij voor het restaurant stond. En dat terwijl het gewoon een doordeweekse dag was. Wij waren dus niet de enigen met het idee om van deze laatste dag gebruik te maken

Eenmaal binnen gekomen, zat het restaurant voller dan ik had gehoopt. Wel had het personeel gezorgd voor genoeg ruimte tussen alle tafels, dus dat stelde mij wel gerust. De opvolgende uren waren we heerlijk aan het lunchen en gezellig aan het bijkletsen. Iets wat ik al in geen tijden meer met vriendinnen had gedaan en erg had gemist.

Zaterdagnacht 24 januari

De eerder genoemde lunch met vriendinnen was het hoogtepunt van mijn week. Want om eerlijk te zijn gebeurt er momenteel weinig in mijn leven en dat valt dus te merken aan de invulling van mijn weken. Zo ook de weekenden, die ik grotendeels binnenshuis doorbreng. Voor de verandering kocht ik tijdens het weekend van 24 januari een fles wijn en wat nieuwe kaarsen. Om zo de zaterdag ook echt en beetje als een zaterdag aan te laten voelen. Een goede vriend kwam langs, we bestelden wat lekkers te eten en speelden een spelletje. Want dat is zo’n beetje wat je doet, tijdens deze corona-periode, toch? 😉

Zaterdagnacht ging ik nietsvermoedend naar bed om vervolgens een paar uur later badend in het zweet wakker te worden. Ik voelde alsof ik op exploderen stond en wist: dit is niet goed. Gek vond ik het wel, want op zaterdagavond voelde ik mij nog prima. En meestal, wanneer ik een griepje te pakken heb, voel ik dat al dagen van te voren aan komen. Ik kreeg het voor elkaar om die nacht weer in slaap te vallen, maar werd op zondagochtend met een nóg zieker gevoel wakker. Ik pakte mijn thermometer erbij en die gaf aan dat mijn temperatuur 38.4 graden was.

Details over de rest van die zondag zal ik je besparen, want ik voelde mij alles behalve fijn. Mijn temperatuur bleef fluctueren tussen de 38 en 38.4 graden en ik maakte me daar best een beetje zorgen om. Ik kon mij namelijk de laatste keer dat ik deze hoge temperatuur aantikte niet herinneren. Toch dacht ik nog steeds dat de kans groter was dat ik gewoon een griepje te pakken had. Tot het moment dat ik een berichtje ontving van één van de vriendinnen waarmee ik een paar dagen daarvoor was wezen lunchen. Ze vroeg zich af hoe het met mij ging en of ik mij toevallig ziek voelde omdat zij zojuist positief was getest op het coronavirus. Ook wist ze mij te vertellen dat de andere vriendinnen waarmee we waren lunchen zich ook niet lekker voelden. Toen wist ik het zeker: we zijn allemaal besmet van het virus.

Positief getest op het coronavirus in Spanje

Natuurlijk wist ik eigenlijk al dat ik positief was toen ik hoorde dat mijn vriendinnen zich ook ziek voelden. Maar toch wilde ik het graag zwart op wit hebben. En dus maakte ik een afspraak voor een coronatest. Dat was trouwens nog een heel gedoe, want helaas zijn hier de mogelijkheden wat minder dan in Nederland. Toch kon ik op dinsdag terecht voor de test. De koorts was gelukkig inmiddels gedaald en ik voelde me iets beter. Zeker nog niet top, want het kostte me veel moeite om mezelf naar het testpunt te slepen. Uiteindelijk daar aangekomen, de test te hebben gedaan en 15 minuten op de uitslag te hebben gewacht, kwam dan daar eindelijk het verlossende woord: positief.

In een eerdere Thursday Talk schreef ik al over mijn toenemende heimwee naar Nederland. Je kunt je dus misschien wel voorstellen hoe graag ik thuis in Nederland wilde zijn op het moment dat ik me zo ziek voelde. Al had ik natuurlijk niet écht graag op dat moment bij mijn ouders willen zijn, omdat ik ze dan waarschijnlijk had besmet. Maar je snapt waarschijnlijk wel wat ik bedoel – dat wanneer je je ziek voelt, je het liefst in de buurt bent van een partner of ouders. Om natuurlijk te kunnen worden verzorgt met liters thee en koppen soep ;-).

Maar dat ging dus nu niet. En daardoor had ik nog net wat extra heimwee naar Nederland. Natuurlijk ook doordat het enorm saai was, dat thuiszitten. Want ja, ik heb dus 12 hele dagen binnen doorgebracht. Maar nu ben ik weer helemaal het vrouwtje en voel ik mij weer kiplekker. Gelukkig maar, want ik was bang dat het lang zou duren voordat ik er weer een beetje bovenop zou komen.

Heb jij ook al het coronavirus te pakken gehad? Of is het je nog bespaard gebleven? Ik hoop natuurlijk dat laatste. Al moet ik zeggen dat het voor mij uiteindelijk is meegevallen. Iets waar ik natuurlijk achteraf heel dankbaar voor ben.