Ik merk sinds een tijdje dat ik alleen nog maar behoefte heb aan echtheid en puurheid. Pure verhalen en echte connecties. Ik ontvolgde heel wat social media accounts die hier niet meer aan bijdragen. Maar daarentegen ben ik ook weer een aantal inspirerende accounts gaan volgen. Naast het publiceren van mijn reisartikelen, gemaakte foto’s en af en toe een Shopping Saturday, wil ik ook weer persoonlijke verhalen delen. Niet elke week, maar op de momenten waarop ik de behoefte voel. Zoals vandaag. In deze nieuwe Thursday Talk praat ik je bij over mijn afgelopen maand.
Op het moment van schrijven zit ik achter mijn laptop in een koffietentje in Sheffield, Engeland. Ik schreef in mijn vorige Thursday Talk al over de reden waarom ik hier ben. Op 27 oktober vloog ik vanuit Spanje naar Engeland en as we speak ben ik hier dus nog steeds. Helaas komt het moment van afscheid steeds dichterbij, want over een paar dagen vlieg ik weer terug naar Valencia. Ik moet toegegeven dat, hoe fijn ik het hier ook heb gehad, ik ook weer uitkijk naar het dagelijkse leven in Spanje. Mijn leven in Spanje! Ik ben drie jaar geleden niet voor niks naar Zuid-Europa verhuisd. Een lang verblijf in een land met dezelfde weersomstandigheden als Nederland is dus nogal een ding voor mij. Maar ik heb mezelf er doorheen weten te slepen. En ik wist dat ik op elk moment het vliegtuig terug naar Valencia kon pakken, mocht ik dat willen. Ik kwam hier namelijk met een enkeltje. Maar goed, over een paar dagen loop ik dus weer door de zonnige straten van Valencia. En eerlijk gezegd is dat hetgeen waar ik nu het meest naar verlang. Ik kan niet wachten om de warme zonnestralen op mijn snoet te voelen. Want dat is me veel te lang geleden.
Zonder al te veel van het onderwerp van dit artikel af te wijken, wil ik het even hebben over de maand november. Want die liep voor mij niet al te soepel. Natuurlijk zitten er in elke maand wel wat minder leuke dagen, maar ik ging ik november door een aantal hoge pieken en diepe dalen. Momenten waarop alles lekker liep en ik mij intens gelukkig en dankbaar voelde. Maar ook momenten van veel stress en tranen. Nou kan ik wel wat hebben en weet ik goed hoe ik positief kan blijven, maar wanneer ik alles tegelijk op mijn bordje krijg, zit ook ik soms tegen mijn limiet. Het gevoel van ‘het wordt mij allemaal even teveel’ ervaar ik gelukkig maar weinig, maar is momenteel wel aan de orde. Al zijn de meeste stress gerelateerde tegenslagen bijna opgelost en voel ik me ook weer wat kalmer worden. Mediteren en yoga helpen daar ook zeker bij. Ik kan die twee dingen niet vaak genoeg benoemen. De afgelopen jaren zijn die zó essentieel geworden in mijn dagelijks leven. Mediteren en yoga dragen ontzettend veel bij aan rust in mijn leven. Iets waar ik als HSP-er zeker baat bij heb.
De pieken
De hoge pieken die ik deze maand ervaarde hebben te maken met de persoonlijke groei die ik dit jaar aan het doormaken ben. Ik leer mezelf steeds beter kennen en beweeg stukje bij beetje naar datgeen waar ik heen wil. Daar gaat ook veel tijd, energie en geld in zitten, want deze persoonlijke groei gaat zeker niet vanzelf. Wellicht dat ik nog eens een artikel over schrijf.
Alle geluksmomenten deze maand hadden trouwens ook te maken met het zijn met dé jongen die ik in Madrid ontmoette en waarbij ik nu dus in Engeland verblijf. We hebben elkaar de afgelopen maand beter leren kennen. Het was een heel avontuur met veel lol en een aantal tranen. Maar dat is ook het proces van elkaar beter leren kennen, toch?
En de dalen
De diepe dalen hadden te maken met een aantal gemene financiële tegenslagen, waardoor er veel geregeld moest worden. En die het gevoel van stress en onmacht veroorzaakte. Maar weet je? Ik zie het gewoon als een les. Momenten waarin ik weer wat meer kennis en ervaring heb opgedaan. Hoe shit en oneerlijk die momenten soms ook kunnen zijn.
Hetgeen wat ik moeilijker kon accepteren, was hoe ik mij voelde toen ik in Engeland aankwam. In mijn hoofd was ik blij, gelukkig zelfs, maar mijn lichaam dacht daar helaas iets anders over. Ik had moeite om me te settelen in een ander klimaat. De laatste keer dat ik me in een kouder en droger land begaf was in april, toen ik een week in Nederland doorbracht. Dat was dus best een tijd geleden. Inmiddels weet ik dat niet alleen mijn mentale, maar ook lichamelijke gezondheid baat heeft bij een warmer klimaat. Mijn aankomst in het herfstachtig, koude en natte Engeland bracht dus heel wat teweeg.
De eerste twee weken had ik om de haverklap een allergische aanval. Tijdens zo’n heftige allergische aanval kan ik alleen maar in bed liggen. Erg vrolijk is dat dus niet. Daar bovenop kreeg ik ook nog de griep te pakken. Gelukkig hield die griep niet lang aan, maar ik voelde ik me die eerste twee weken wel erg moe, hangerig en ongemotiveerd. Dat veranderde op het moment dat mijn lichaam wat meer gewend raakte. Inmiddels ga ik elk dag vrolijk naar buiten om te werken in een koffietentje en heb ik geen last meer van die stomme allergieën en griepsymptomen.
Het was me dus een maand van ups & downs. En weet je wat ik me gisteren realiseerde? Dat die tegenslagen altijd op het moment komen waarop ik mij het sterkst voel. Alsof het universum dat zorgvuldig uitzoekt, zodat je die tegenslagen aankan. Hebben meer van jullie dit besef weleens gehad? Ik ben ook heel benieuwd: hoe was jouw november maand?
Geef een reactie