Thursday Talk – Voor het eerst heimwee naar Nederland…

In november kwam de laatste Thursday Talk op mijn blog online en dus vond ik het wel weer eens tijd worden voor een nieuwe. Vooral omdat er momenteel veel door mijn hoofd heen gaat en ik dat graag wilde opschrijven. Want het opschrijven van mijn gedachtes, helpt mij om alles weer wat helderder te kunnen zien. En omdat mijn persoonlijke artikelen altijd goed worden ontvangen, besloot ik er een artikel over te maken. Vandaag dus een nieuwe persoonlijke update over mij en de reden waarom ik voor het eerst heimwee naar Nederland heb.

Oh oh oh, waar zal ik eens beginnen? Als je de titel van dit artikel leest, kan je misschien al wel raden dat ik momenteel niet helemaal lekker in mijn vel zit. Iets wat grotendeels te maken heeft met het uitzichtloze coronavirus en alle bijbehorende maatregelen. Ik heb eerder al een aantal Thursday Talk artikelen gepubliceerd over de corona situatie in Spanje en daarin kon je lezen dat ik vooral positief bleef en alles mentaal goed onder controle had. Sinds een paar weken is dat langzaam maar zeker toch veranderd.

➸ Lees ook: mijn persoonlijke update over de corona situatie in Spanje en de dingen die ik tijdens de quarantaine heb geleerd.

Mijn leven nu in Spanje

Om je even een korte samenvatting te geven van de corona situatie in Spanje en hoe ik mij daar nu bij voel, deel ik een whatsappbericht die ik gisteren naar mijn moeder stuurde:

Het wordt weer steeds erger hier en soms raak ik er wel een beetje door in paniek. Vanaf morgen gaan alle restaurants/bars weer dicht en waarschijnlijk wordt de avondklok naar 20.00 verschoven. Ik vind alles prima maar het lijkt er gewoon op dat niks helpt. We hebben hier al 3 maanden in complete lockdown gezeten, we dragen sinds 8 maanden al overal buitenshuis verplicht ons mondkapje en hebben ook al sinds drie maanden een avondklok. En alsnog nemen de cijfers toe. Heel uitzichtloos allemaal en voelt echt alsof mijn leven stil staat. Maarja, dat geldt natuurlijk voor iedereen.

Wat ik met dat bericht eigenlijk duidelijk wilde maken is dat welke nieuwe maatregel ook wordt ingevoerd en hoe goed men zich daar ook aan houdt, het lijkt alsof we er helemaal niks mee opschieten. Of maar voor een korte periode waarin het de goede kant op gaat met het aantal besmettingen en ziekenhuisopnames. Het blijft een komen en gaan van pieken en dalen en het verkrijgen van meer vrijheden die daarna weer net zo goed van ons afgepakt worden. Het is vooral de onderzekerheid waar we nu al zo lang in leven, dat mij zo moedeloos maakt.

Maar als er één ding is waar ik nog steeds gelukkig van wordt, is het het wonen in het fijne Valencia in Spanje. Vrijwel altijd schijnt de zon en daar word ik elke dag nog blij van. Dat is dan ook hetgeen waar ik mij aan vast houdt en waar ik gebruik van maak als ik een mindere dag heb. Dan laat ik alles voor wat het is en ga ik met een boekje in het park of op mijn dakterras wat lezen in de zon.

Heimwee naar Nederland

Hetgeen wat mij nu de laatste paar weken toch de kop opsteekt is dat ik steeds meer heimwee begin te krijgen naar Nederland. En dat is eigenlijk voor het eerst, want dit heb ik nooit eerder zo gevoeld. Ik ben nog steeds heel blij met mijn appartement in Valencia, maar begin me toch steeds wat eenzamer te voelen. Niet doordat ik op mezelf woon, want dat vind ik juist heerlijk, maar meer doordat ik in deze onzekere periode vrienden en familie uit Nederland mis. Ik zou nu zo graag even thuis met mijn ouders en hondje tijd willen doorbrengen. En natuurlijk afspreken met vriendinnen – of dat nou op anderhalve meter afstand is of niet. Gewoon elkaar in levende lijve zien, theetjes – of wijntjes – drinken en lekker in mijn eigen Nederlandse taal bijkletsen.

Het feit dat er je nu een PCR test moet aantonen op vrijwel elk vliegveld, helpt ook niet bepaald mee. Zo’n test moet dan voor mijn vertrek naar Nederland én voor mijn vertrek weer terug naar Spanje gedaan worden en dat kost veel geld. Al snap ik natuurlijk heel goed waarom deze nieuwe regel is ingevoerd. Ook weet ik dat ik altijd de beslissing kan maken om één of meerdere weken naar Nederland te gaan, maar ik denk dat het daar nu niet de beste tijd voor is.

Dus ja, heimwee – iets wat ik nog niet eerder kende. Het maakt me soms verdrietig, maar gelukkig weet ik mezelf het grootste gedeelte van de tijd op te beuren door me te realiseren waar ik dankbaar voor ben. Ik ben gezond, ik heb een fijn appartement én ik woon in het land waar ik altijd al heb willen wonen. Met zon en al! Het vliegtuig pakken naar Nederland om daar mijn vrienden en familie weer in de armen te kunnen sluiten – of op gepaste afstand te houden – komt wel weer. Toch hoop ik heel snel.