Thursday Talk – groot nieuws vanuit Valencia!

Oh jongens, mag ik even van de daken schreeuwen dat ik mij op dit moment een heel gelukkig meisje voel? Gisteren, 30 september 2020, was namelijk een grote dag voor mij. Niet alleen een grote, maar ook bijzondere dag. Het was een dag waarin ik een belangrijke stap in mijn, nu toch best wel volwassen, leven heb gezet. Een jarenlange droom die ik al langer had, maar waar ik mezelf rustig de tijd voor had gegeven om in vervulling te laten brengen. Na twee jaar dromen was het gisteren dan eindelijk zover. Ik kan niet wachten om je er meer over te vertellen in dit artikel!

Laat ik maar gelijk met de deur in huis vallen en niet langer om de hete brij heen draaien. Ik heb gisteren namelijk, tromgeroffel, een appartement in mijn geliefde stad Valencia gekocht! Een appartement, helemaal voor mij alleen. En daar voel ik mij toch zo enorm dankbaar voor! De getypte woorden in dit artikel kunnen dan ook niet omschrijven hoe ik mij nu voel. Maar wat ik je wel kan vertellen is dat er eigenlijk niks is waarmee je mij in deze fase van mijn leven gelukkiger mee had kunnen maken. Ik verlangde namelijk al een lange tijd naar een plekje voor mijzelf.

De afgelopen twee jaar in Valencia woonde ik voornamelijk met huisgenoten – iets wat ik ontzettend gezellig vond, maar waar ik nu inmiddels wel een beetje ben uitgegroeid. Met als voornaamste reden omdat ik al jaren geen student meer ben en dus door mijn werk een heel ander ritme heb. Of laten we zeggen: hoor te hebben. Iets te vaak vond ik het lastig vond om een goede balans te vinden tussen werk en privé. Juist omdat het altijd een gezellige boel was in de appartementen waarin ik heb gewoond. Maar ook omdat mijn huisgenoten altijd wel in waren voor het ondernemen van leuke dingen. En wanneer ze dan op een doordeweekse dag met strandtassen het appartement verlieten, vond ik het moeilijk om mezelf te focussen op mijn werk. Ik kon dan alleen nog maar naar buiten staren. Naar de strakblauwe lucht en de mensen die door mijn straat heen wandelden en allemaal vakantie leken te vieren. Het liefst wilde ik dan mijn laptop dichtklappen en achter mijn huisgenoten aanrennen om met ze naar het strand te gaan. Wat overigens ook regelmatig zo gebeurde. Oops.

Na de complete lockdown in Spanje, waarin ik maanden middenin had gezeten, en een paar weken ook echt alleen binnen door heb gebracht, kwam ik erachter dat ik het eigenlijk heel fijn vond om alleen te wonen. Een nieuwe ontdekking over mezelf, omdat ik dat nog niet eerder had ervaren. Ja, ik woon al bijna 10 hele jaren op mijzelf maar heb daarentegen nog niet eerder echt alleen gewoond.

Maar nu verhuis ik dus binnenkort naar mijn eigen appartement. Een appartement die meer bij mij past dan ik ooit had durven dromen. In juli ben ik begonnen met mijn zoektocht en heb ik verschillende bezichtigen gehad. Omdat ik zo graag iets wilde vinden, was ik over bijna alle appartementen positief te spreken, maar bij geen enkele zag ik mijzelf écht wonen. En dat is toch best belangrijk, als je zo’n belangrijke stap, van het kopen van een appartement, neemt. Dus ik hield wekenlang de verschillende websites van makelaars in de gaten. Tot ik een appartement voorbij zag komen, die nog maar een paar uur daarvoor op de website was geplaatst.

In augustus was dat, dus echt nog heel kort geleden. Door alleen al het scrollen door alle foto’s van het appartement, was ik opslag verliefd. Dus toen ik een paar dagen later de bezichtiging had, lagen mijn verwachtingen hoog. Ik nam mijn huisgenoot en goede vriendin mee naar de bezichtiging en we daarna weer buiten stonden, waren we beiden verkocht. Zonder ook maar een woord te zeggen, vertelde zij mij al dat als het haar keuze zou moeten zijn geweest, ze er sowieso voor zou gaan. Ik dacht er precies zo over. En dus belde ik niet veel later vol enthousiasme mijn moeder met het nieuws dat ik een appartement gevonden had waar ik veel interesse in had. Ik stuurde de filmpjes en foto’s naar haar door die ik in het appartement had genomen en ook zij was enthousiast. Diezelfde avond nog bracht ik mijn bod uit.

Bij de notaris en een happy selfie vlak na de notaris.

Wat het appartement zo bijzonder maakt? Dat het helemaal gerenoveerd is in de stijl waar ik van hou. De vorige eigenaresse is een interieur designer en dat kon ik eigenlijk al aan de foto’s zien. Daarnaast heb ik het appartement kunnen kopen inclusief al het meubilair, wat nog een groter pluspunt voor mij was. Doordat ik altijd in al ingerichte studentenkamers heb gewoond, heb ik hier nog helemaal geen meubels. Het enige wat ik hier de afgelopen twee jaar heb gekocht, zijn wat kussentjes, een kleed, een vaasje en beddengoed. Haha!

Ik besef me dat ik enorm geluk heb gehad met deze ‘vondst’. En dat het allemaal zo snel is afgehandeld. Ik heb sinds gisteren na het bezoeken van de bank en het notariskantoor, gelijk de sleutels in ontvangst genomen en nu ga ik langzaam al mijn spullen verhuizen en het appartement nog een beetje eigen maken. Wanneer het een beetje af is, zal ik natuurlijk weer een update posten.

Liefs, Fleur