Dit was mijn jaar, 2019

Gelukkig nieuwjaar! Zoals elk jaar, heb ik ook dit keer weer een verslag over mijn afgelopen jaar gemaakt. 2019 is een rollercoaster aan emoties geweest waarin ik veel mooie, maar ook moeilijke momenten heb beleefd. Het was een jaar waarin ik veel heb geleerd, maar ook blij ben om nu afscheid van te hebben genomen. In dit artikel blik ik terug op mijn jaar, 2019.

Ik vertrok in januari weer naar Valencia

Veel eerder dan ik had durven hopen, kon ik na alle feestdagen weer terug naar Valencia. Ik was eind december naar Nederland gegaan, om de feestdagen daar te vieren. Ik had alleen nog geen terugticket naar Valencia geboekt, omdat ik nog niet wist wanneer ik terug kon gaan. Ik had namelijk nog het één en ander te doen en regelen in Nederland en was bang pas weer in februari terug te kunnen. Uiteindelijk vloog ik op 9 januari al terug naar Valencia, waar ik heel blij mee was. Drie weken was ik in Nederland geweest en ik had enorm veel zin om weer terug naar Valencia te gaan en al mijn vrienden daar weer te zien.

Afscheid moeten nemen van de liefste vrienden in Valencia

Niet in Nederland, maar in Valencia moest ik eind januari afscheid nemen van vrienden die ik dat jaar daarvoor had ontmoet. In dat jaar is er een hechte vriendschap ontstaan en daardoor was het afscheid nemen moeilijk. Vooral omdat we allemaal wisten dat dit het einde van een hoofdstuk, een heel mooi hoofdstuk, was. Het komen en gaan van mensen, vind ik toch wel het moeilijkst aan het wonen in het buitenland.

Maar gelukkig wel veel vrienden uit Nederland op bezoek gehad

Gelukkig bleven er ook nog een aantal goede vrienden in Valencia, dus ik bleef gelukkig niet alleen over. Ook heb ik in 2019 het geluk gehad dat veel vrienden uit Nederland mij kwamen opzoeken. Op een gegeven moment had ik bijna elk weekend wel een andere vriendin over. Mega gezellig – vooral omdat ik het fijn vind om mijn leven in Spanje aan mijn dierbaren te laten zien. Ook kwamen in april mijn moeder en stiefvader nog een lang weekend langs en dat was ook erg gezellig.

De leukste reisjes mogen maken

Inmiddels weten jullie vast dat ik elk jaar zovaak mogelijk op reis probeer te gaan. Ook dit jaar is dat weer gelukt. Misschien niet zo ontzettend veel als de voorgaande jaren, maar daar ben ik stiekem ook wel blij mee. Nu ik in Valencia woon, voel ik gewoon wat minder behoefte om altijd weg te zijn. Wat natuurlijk een heel goed teken is. Het leven in Spanje verveelt gewoon niet zo snel. Maar goed, toch zijn er dus in 2019 een aantal reizen gemaakt. Zelfs een aantal waarvan ik al jaren hoopte ze ooit te gaan maken. Dit waren ze:

– In januari ging ik met een vriendin op stedentrip in Sevilla
– In februari ging ik met een vriend naar Ibiza
– In april ging ik vriendin Dionne voor een paar dagen opzoeken in Barcelona
– In april ging ik ook met een vriend op rondreis door Marokko
– In juni ging ik met drie vrienden op zomervakantie op Mallorca
– In juli ging ik voor de zoveelste keer op stedentrip in Berlijn
– In juli ging ik ook met een vriendengroep op vakantie in Oostenrijk
– In september ging op bezoek bij een goede en Franse vriendin in Parijs
– In september ging ik met mijn moeder op roadtrip van Nederland naar Spanje
– In oktober ging ik voor 5 dagen terug naar Nederland
– In oktober ging ik met een vriendin op vakantie naar Ibiza
– In december ging ik met 3 vrienden op stedentrip in Madrid
– In december ging ik voor de kerstdagen terug naar Nederland

Weten te ontsnappen aan een grote brand

In februari ging ik op een mini-vakantie naar mijn favoriete eiland Ibiza. Maar die vakantie verliep anders dan ik had gehoopt. We kwamen in de avond aan en waren opslag verliefd op de locatie en ligging van het hotel. Ook het personeel was uitzonderlijk aardig. Doordat het al aardig laat was, namen we snel plaats in het restaurant van het hotel. We hadden een fijne avond, dronken en aten uitgebreid en luisterden ondertussen naar de deuntjes die de aanwezige dj in het restaurant op dat moment aan het draaien was. Na het eten gingen we al gauw naar onze kamer, om niet al te laat te slapen en de volgende ochtend vroeg op te kunnen staan. Ondanks dat ik erg moe was en zo snel mogelijk mijn ogen dicht wilde doen, nam ik toch nog een douche en dook daarna snel mijnbed in. En toen gebeurde hetgeen wat onze hele vakantie heeft doen veranderen.

We hoorden gegil op de gang en het leek net alsof er mensen ruzie hadden. Het werd steeds heftiger en ik degene waarmee ik op vakantie was, of hij niet even wilde kijken wat er aan de hand was. Op het moment dat hij de deur van onze kamer opende en zijn hoofd naar buiten stak, ging het razendsnel. Ik zal nooit zijn bezorgde blik in zijn ogen vergeten. Er was brand en we moesten zo snel mogelijk zien weg te komen uit onze kamer. Op zo’n moment schiet je lichaam in de overlevingsmodus en handel je, zonder er echt over na te denken. Ik kan me dus ook nog maar korte stukjes van dat hele tafereel herinneren. Hetgeen wat ik me nog wel kan herinneren was dat ik gelijk uit bed sprong, mijn rugtas pakte en naar buiten rende. Op blote voeten over het ijskoude en pijnlijke grind. In mijn pyjama en zonder jas. Op dat moment was het 8 graden buiten, dus je kan je vast voorstellen hoe koud ik het had. Maar dat maakte op dat moment natuurlijk niet uit. We moesten wegwezen, en zo snel mogelijk. Na zo’n twee uur buiten met alle andere hotelgasten en het hotelpersoon te hebben gewacht, werden we naar onze vervangende accommodatie gebracht.

Toen we in onze nieuwe accommodatie aankwamen, hadden we geen idee over de staat van onze kamer, waar al onze spullen nog lagen. Maar nadat we de meters hoge vlammen boven het hotel hadden uit zien komen en hoorden dat vrijwel het hele hotel was afgebrand, konden we niks anders dan hopen op een ‘goede’ afloop. Diep in de nacht, toen we eindelijk een beetje gekalmeerd waren, konden we eindelijk de rust vinden om in een diepe en lange slaap te vallen.

Naast het vele reizen, was ik dit jaar ook heel wat keren in België te vinden

– In juni, voor een festival in de Ardennen
– In juli, om mijn stiefzusje in haar toenmalige woonplaats Leuven op te zoeken
– In juli, voor het opzoeken van vrienden in Luik
– In juli, voor het opzoeken van vrienden in Brussel
– In augustus, voor een weekend in een nieuw hotel in Antwerpen
– In augustus, voor het opzoeken van een vriendin in Brussel
– In augustus een nachtje slapen bij een vriendin in Luik
– Nog een keer in augustus naar Luik voor een verjaardag
– In december een paar dagen bij vriendin Nanne in Antwerpen

➸ Ik publiceerde na de zomer ook een artikel met wat foto’s van alle dagen die ik in België heb doorgebracht. 

Drie hele zomermaanden terug in Nederland

Eind juni was het zover: ik pakte het vliegtuig terug naar Nederland. Net zoals ik, gingen ook alle vrienden die ik het jaar daarvoor had ontmoet, weer naar huis. Maar nu definitief. Ik wist overigens dat het afscheid voor mij niet definitief zou zijn, want ik had besloten na de zomer weer terug naar Valencia te willen gaan. Maar helaas was het voor velen dus wel een officieel afscheid. Er was een einde gekomen aan een heel mooi jaar, die we samen in Valencia hebben beleefd. Dat afscheid en alle laatste keren met iedereen waren nogal emotioneel.

Eenmaal terug in Nederland gekomen, was er geen tijd om te treuren over het mooie jaar dat ten einde was gekomen, want ik zat letterlijk geen moment stil. Ik was bijna 7 maanden niet in Nederland geweest en reed van hot naar her om iedereen weer te kunnen zien. Van etentjes met familie en feestjes met vrienden, tot het gaan naar leuke festivals. Het was een een hele drukke, maar ook fantastische zomer. Een voor in de boeken.

Mijn nieuwe hondje Pacho ontmoet!

Pacho is een teckel en wel een heel nieuwsgierige. Mijn ouders hebben hem begin dit jaar als pup opgehaald, dus toen ik eind juni voor de zomermaanden terug in Nederland kwam, kon ik hem eindelijk ontmoeten. Voor die tijd had ik natuurlijk al de nodige foto’s en filmpjes opgestuurd gekregen. Ik ben zo blij dat we weer een nieuwe hond hebben, nadat Vera, onze vorige hond in 2015 was overleden. Ik ben een echte hondenliefhebber en het is dan ook zeker een droom om ooit zelf een hondje te nemen.

Heel veel gefeest

Ik denk niet dat ik eerder in mijn leven zoveel heb gefeest als in 2019. Ja oke, misschien tijdens het jaar na mijn middelbare school, waarin ik voor een aantal maanden in het buitenland woonde en ook het feestbeest in mij loskwam. Maar goed, die feestjes dus. In Valencia zijn die gewoon heel leuk. En op onbekende plekken, wanneer ik op reis ben, vind ik het ook vaak leuk om uit te gaan. Ik vind het gaan naar feestjes dus heel leuk, als er maar afwisseling in zit. Mij zou je niet week in, week uit in dezelfde kroeg of club tegenkomen, bijvoorbeeld.

En toffe festivals

Een van de leukste dingen die ik vind om te doen, is het gaan naar festivals. Een- of meerdaagse, festivals, in het binnen- of buitenland – alles heb ik inmiddels meegemaakt en daar ook hartstikke van genoten. Festivals, en dan met name de meerdaagse festivals, voelen voor mij als mini-vakanties. Maar dan wel hele heftige mini-vakanties, want na zo’n meerdaagsfestival ben ik een week hartstikke moe. Maar toch: dat achteraf moe zijn, is het natuurlijk allemaal waard. De festivals waar ik dit jaar ben geweest zijn:

– In mei het meerdaagse festival Dias de Campo in de bergen van Montanejos in Spanje
– In juni het meerdaagse festival La Nature in de Ardennen van België
– In juli het meerdaagse en mijn favoriete festival MELT in Duitsland
– Zeezout in Amsterdam

Het vertrouwen in mensen een beetje verloren

Zonder er te veel over uit te weiden, want veel te pijnlijk en persoonlijk, ben ik het afgelopen jaar het vertrouwen in mensen een beetje verloren.

Maar langzaam ook weer terug gevonden

Maar de optimist in mij, heeft dat vertrouwen langzaam ook weer terug gevonden. Er zijn in 2019 een aantal belangrijke lessen op mijn pad gekomen, die pijn hebben gedaan en voor veel onzekerheid hebben gezorgd, maar waar ik ook ontzettend veel van heb geleerd en sterker door ben geworden.

Rouwen

Het is gek om te rouwen om een persoon die niet dood is, maar je op elk willekeurig moment nog tegen het lijf kan lopen. Wat doe je als een persoon in één klap en zonder dat je het aan hebt zien komen, ineens niet meer in je leven is? Nog niet eerder had ik dit meegemaakt, dus ik had werkelijk geen idee. In 2019 was een persoon waar ik om gaf en van hield ineens weg. En ja, dat doet pijn. En ook niet zo’n beetje ook. Ik had gedacht het redelijk snel een plekje te kunnen geven, maar dat verliep toch wat moeizamer. Rouwen, een woord dat ik al vaak in mijn leven had gehoord, maar nu pas echt zelf mee in aanmerking ben gekomen.

Terug naar Valencia gegaan en verhuisd naar een nieuw appartement

Na de drie zomermaanden in Nederland, ging ik half september weer terug naar Valencia om vervolgens naar een nieuwe appartement te verhuizen. Dit keer in de wijk Ruzafa in Valencia, wat één van de leukste wijken van de stad is. Het is een heel fijn en licht appartement en daarin woon ik met wat andere huisgenootjes, wat vaak heek gezellig is.

Tot mijn grote verbazing heb ik veel bewogen en gesport!

Nooit gedacht dat ik dit aan het einde van 2019 zou gaan schrijven, maar toch is het zo dat ik in 2019 veel heb gesport. Meer dan ik van te voren had durven dromen. Meerdere keren per week deed ik aan yoga, bijna elke zondag ging ik een hele dag hiken in de natuur en schreef ik me in bij een sportschool. Waarover ik trouwens eerst sceptisch was, maar waar ik uiteindelijk toch mijn draai in heb gevonden en minstens drie keer per week ga. Daarnaast wandel ik in Valencia veel meer dan dat in ik Nederland doe, dus dat is ook een pluspunt. Ja, ik kan wel zeggen dat 2019 een sportief jaar voor mij is geweest en dat ik daar erg trots op ben. Nu nog even volhouden ;-).

Veel gefotografeerd met wegwerpcamera’s

En die natuurlijk ook vervolgens laten ontwikkelen. En oh man, wat hou ik hier van. Fotograferen is sinds kleins af aan al een grote hobby en het fotograferen met wegwerpcamera is een hobby die er nu extra bij is gekomen. Ik heb trouwens flink wat wegwerpcamera’s getest en ben tot de conclusie gekomen dat ik deze wegwerpcamera by far het beste vind. Op deze staan de meeste foto’s en de kwaliteit van de ontwikkelde foto’s is bij deze gewoon het best.

Dit was mijn jaar, 2019. Hoewel ik het altijd een hele opgave vind om terug te blikken op mijn afgelopen jaar, blijf ik het aan de andere kant wel leuk vinden dat ik nu van meerdere jaren op rij een heel verslag heb. Dat blijft natuurlijk altijd leuk om terug te lezen. Hoe was jouw afgelopen jaar?