Alleen op reis in Costa Rica – Dit was mijn eerste week

Vrij last minute besloot ik helemaal alleen op reis te gaan en stapte ik gespannen maar zelfverzekerd het vliegtuig in. Het vliegtuig dat mij van Madrid rechtstreeks naar Costa Rica bracht en waar ik in twaalf uur tijd in een compleet andere wereld stapte. In dit artikel vertel ik je meer over mijn eerste week en alleen op reis in Costa Rica.

Een nacht in Madrid

De nacht voor mijn reis sliep ik bij een vriendin in Madrid, omdat vanaf daar mijn vlucht zou vertrekken. Bepakt en bezakt kwam ik aan terwijl de stad blauw stond van de regen. De afgelopen weken regent het op de meeste plekken in Spanje en zodoende in Madrid dus ook.

Na het dumpen van mijn spullen in het huis van mijn vriendin, doken we de straten in om wat te eten. We besloten bij een Italiaans restaurant neer te strijken, aten overheerlijke pizza’s en kletsten over het leven. We hadden elkaar, sinds mijn laatste bezoek aan Madrid in September, niet meer gezien dus het was fijn om weer wat tijd door te brengen samen.

De volgende ochtend gingen we nog naar een van onze favoriete koffietentjes in Madrid voor een ontbijt en toen was het voor mij tijd om afscheid te nemen en de metro naar het vliegveld te nemen. Toen ik nog in Valencia was, zag ik stiekem een beetje tegen de reis op omdat ik het toch best eng vond om alleen te gaan. Maar toen ik eenmaal in Madrid was, voelde ik ineens sterk: dit kan ik en het komt allemaal goed.

De vliegreis

Het vliegtuig zat niet helemaal vol en dus had ik de hele rij stoelen voor mij alleen. Waardoor ik languit kon liggen, wat natuurlijk wel heel erg luxe is op zo’n lange vlucht. Nog een voordeel was dat de vlucht rechtstreeks was. Het was hierdoor wel een twaalf uur durende vlucht, maar de uren vlogen (lol) eigenlijk zo voorbij. Het was een fijne vlucht waarin ik twee films heb gekeken. Ook begon ik aan dit fantastische boek, die ik nu inmiddels bijna uit heb, en luisterde ik naar een aantal podcasts. Zo kwam ik mijn tijd wel door. Slapen deed ik, ondanks de vermoeidheid, niet. Waarschijnlijk was ik daar onbewust net iets te gespannen voor, haha.

Mijn eerste paar dagen in de hoofdstad: San José

Toen ik het vliegveld in San José uitstapte, werd ik overweldigd door alle mensen en geluiden die mij tegemoet kwamen. Het was al donker en ik had geen idee waar ik heen moest. Ik wist alleen één ding zeker en dat was dat mijn hostel in het centrum, wat aardig ver was, lag. Ik had gelezen dat het het beste is om een Uber te bestellen en daarmee naar het centrum te reizen. Dus sprak ik een paar mensen aan die eventueel een taxi met mij wilden delen. Maar helaas werden de meesten opgehaald door een transfer of moesten een andere kant op.

Totdat ik een jongen zag die ook alleen was en wat zat te klungelen op zijn telefoon. Ik stapte op hem af, vroeg hem waar hij heen moest en dat was gelukkig ook richting het centrum. Alleen werd ook hij opgehaald door een privé chauffeur van het hostel waar hij voor een jaar (!) zou verblijven om te werken. De jongen in kwestie kwam uit Duitsland en was gelijk heel behulpzaam. Hij vroeg namelijk, toen zijn chauffeur arriveerde, of het oke was dat ik met hun mee zou rijden. Gelukkig was dat geen enkel probleem en zo zat ik een paar minuten later in een grote comfortabele auto met airco richting het centrum. Veilig én zonder daar ook maar iets voor te hebben hoeven betalen.

Ik verbleef twee nachten in het Selina hostel (mega aanrader) om bij te komen van mijn reis. Ik sliep in een slaapzaal met nog 5 andere bedden alleen waren die nog vrij. En zo had ik dus de hele kamer en badkamer voor mezelf. Wat een luxe na zo’n lange reis. Ik viel na aankomst vrijwel meteen in slaap maar lag om 02:44 klaarwakker in bed. De welbekende jet lag. Daarna lukte het me om nog tot 04:00 te slapen, maar daar bleef het dan ook bij.

Tijdens mijn twee dagen in San José bleef ik voornamelijk in mijn hostel. San José is niet persé een stad waar veel te zien of beleven valt en de afgelopen jaren is het ook een stuk gevaarlijker geworden. Zo ging ik met de uber naar een restaurant dat maar op vijf minuten lopen afstand van mijn hostel lag. Om toch nog even wat anders dan het hostel te zien. Verder heb ik veel gelezen en gewerkt achter mijn laptop in de gezamenlijke ruimte.

Mijn eerste bestemming aan de kust: Samara

Mijn tweede bestemming was Samara, een kleine surfdorp aan de Pasifische kust, op vijf uur rijden afstand van San José. In Costa Rica heb je de mogelijkheid om met het de publieke bus of een shuttle bus te reizen. Ik wilde de shuttle boeken, maar die was volgeboekt. En dus moest ik met het openbaar vervoer. Wat helemaal niet erg is, maar ik toch spannend vond. Ik scoorde online een buskaartje, alleen stond er nergens duidelijk waar de bus vandaan zou vertrekken. Totdat ik op de ochtend van vertrek een jongen in mijn hostel ontmoette die toevallig ook om 10:00 zijn bus moest halen en mij wist te vertellen waar mijn bus vandaan zou gaan. We namen uiteindelijk samen een Uber naar het busstation en na een paar minuten zat ik in mijn bus. Mijn Spaans kwam in die eerste paar dagen al enorm goed van pas.

De bus was propvol met loakale mensen en bloedheet. Toch vloog de busrit nog redelijk snel voorbij. Ik zat naast een paar aardige Franse jongens waarmee ik kletste, luisterde wat podcasts en kwam toen na zes uur aan in Samara. Ik checkte in bij een prachtige ecolodge en liep vervolgens naar het strand. De zon ging al vrij snel onder terwijl ik met een drankje en mijn E-reader bij een beach bar zat bij te komen van de reis.

De opvolgende dagen waren vooral heel chill. Ik lag bij het zwembad, liep rondjes door het dorp en ging naar verschillende koffietentjes voor de lekkerste ontbijtjes. Ook nam ik deel aan een yogales met uitzicht op de oceaan. Hoewel Samara klein is, zijn er heel veel plekken waar ik ben geweest en kan aanraden. Ik zal dan ook nog een apart artikel over dit fijne surfdorp schrijven.

Tamarindo, het dorp waar ik tien jaar geleden woonde

Na drie nachtjes in Samara te zijn geweest, was het tijd voor mijn tweede bestemming: Tamarindo. Een kustplaatsje zo’n twee uur ten noorden van Samara. Ik werd door mijn shuttle opgehaald bij mijn ecolodge in Samara en afgezet bij mijn hotel in Tamarindo. Ideaal!

Tien jaar geleden woonde ik in Tamarindo omdat ik toen voor een paar maanden spaans leerde. Je kunt je dus wel voorstellen dat ik enorm veel zin had om weer terug te gaan. Ik vermoedde dat er in de afgelopen tien jaar veel was veranderd en bij aankomst werd dat bevestigd. Tien jaar geleden waren het aantal restaurants en winkels maar op twee handen te tellen, nu in het hele dorp volgebouwd met plekken voor toeristen. Ook de prijzen zijn daardoor flink omhoog gegaan. Zone, maar niet te vermijden wanneer een plek populairder wordt.

In de shuttle bus zaten twee gezellige Canandeze meiden die in hetzelfde hotel bleken te zitten. De eerste avond besloten we om de zonsondergang te bekijken op het strand. Elke avond is hier happy hour in alle beach bars en het uitzicht op de zee met golven en surfers en de ondergaande zon, is fenomenaal. Nadat de zon onder was en we trek begonnen te krijgen, gingen we naar de lokale markt die er die avond was. Daar was live muziek en veel verschillende soorten eten en drinken. Een gezellig plek waar veel mensen samenkomen.

De afgelopen dagen heb ik paar een keer een vriendin uit België gezien, dus nu Spaans aan het leren is op de school waar ik tien jaar geleden op heb gezeten. Door haar kon ik ook weer een kijkje nemen op de campus en het was zo gek op daar weer rond te lopen. Ik heb zoveel speciale herinneringen liggen op die school! Ook zag mijn favoriete lerares die er blijkbaar nog werkte. We maakten gezellig een praatje en ze herkende mij ook nog.

Ik ben dankbaar voor deze eerste week in Costa Rica die niet beter voor mij kon uitpakken. Ik heb me nog geen moment alleen gevoeld. Misschien komt dat de aankomende weken nog, maar ik ben me er bewust van dat dat ook soms bij het reizen hoort. Morgen vertrek ik uit Tamarindo en staat mij een retreat te wachten. Een retreat waarbij ik de hele week offline zal zijn. Na het retreat zal ik er zeker een artikel over schrijven.

Liefs.